Dat dit een bijzonder kledingstuk is, zie je direct. De geborduurde details met olifantjes, niet iets wat je niet zomaar tegenkomt in een winkel. “Mijn vader reist veel voor zijn werk”, vertelt Diana. “Toen hij in 1998 in Bangladesh was, ontmoette hij een man die hem met veel trots vertelde over het naaiatelier van zijn oom. Daar maakten ze de meest prachtige kledingstukken. Mijn vader koos dit gilet om mijn moeder mee te verrassen.

Lange levensduur

Op zijn reizen nam Diana’s vader vaker kleding mee voor haar moeder. “Hij was altijd op zoek de mooiste dingen die met liefde zijn gemaakt. Ik merkte dat ik naarmate ik ouder werd, ik steeds vaker kledingstukken uit haar kast plukte. Zo ook het giletje. Precies mijn smaak.”

Diana draagt het gilet vaak, iets wat haar moeder erg leuk vindt “Als zij mij ziet in haar kleren, moet ze altijd lachen. Soms is ze vergeten dat ik iets in mijn kast heb en komen er herinneringen boven. Ze vertelt dan wanneer zij die kledingstukken zelf droeg of waar ze die voor gekocht had. Op vakantie met mijn vader of voor een feest bijvoorbeeld. Volgens mij lijk ik nog meer op haar met haar kleren aan.”

Een vintagewinkel op zolder

Diana’s moeder kan goed dingen bewaren. Een gewoonte die Diana overgenomen heeft. Ze is heel voorzichtig bij het wassen van het kledingstuk. Zo wast ze het gilet altijd zorgvuldig in een waszakje om het borduursel te beschermen. Ook andere spullen uit het huis van haar ouders neemt ze met liefde over. “Als ik op de zolder van mijn ouders ben waan ik mij in een vintagewinkel. Zo staan er nog meubels van mijn oma en kleding van tientallen jaren oud. Echt heel leuk vind ik dat: omdat ze niet goed zijn in dingen weggooien kan ik lekker op zolder winkelen. Elke keer vind ik er weer gave spullen voor mijn eigen huis. Natuurlijk is dat veel leuker dan nieuw kopen. Alles in mijn huis heeft een mooi verhaal én een duurzame functie.”

Repareren

In het huis van Diana is ook zowat alles tweedehands en van haar familie of vrienden geweest: een vloerkleed van haar overleden oma, kleding van haar vader, een nachtkastje uit de jaren 50. “Mocht iets écht kapot dreigen te gaan, dan maken we er toch altijd nog iets moois van. Zo kan je een oud kastje bijvoorbeeld opschuren en lakken. Of de versleten Levi’s spijkerbroek die nog van mijn moeder is geweest, daar heb ik een korte broek van gemaakt. Als ik iets zelf niet kan, dan vraag ik of mijn moeder wil helpen. Die heeft een naaimachine en is heel goed in dat soort dingen.”

Doorgeven

Bij Diana komt er niks nieuws bij in haar huis zolang er nog oude spullen beschikbaar zijn waar ze wat mee kan. “Ik snap niet dat je een synthetische spijkerbroek zou willen die maar een paar jaar meegaat, als je kan kiezen voor een prachtig kledingstuk dat tientallen jaren goed blijft?”, legt ze uit. “Soms draag een outfit die van top tot teen gedragen is door mijn moeder toen zij jong was. Hoe gaaf is dat?”